ಹೆಸರಿಲ್ಲದ್ದು

                     ನಾನೂ ಒಂದು ಕವನ ಬರೆಯಬೇಕಿದೆ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ್ದು

ನಾನೂ ಒಂದು ಕವನ ಬರೆಯಬೇಕಿದೆ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ್ದು

ನಾನೋ-ಯಾರೋ ಬರೆದ ಹಳೆಯ ಸಾಲು ಕಾಣದಂತದ್ದು

ಹೊಸತಾದ ತೊಗಲು-ಬಣ್ಣಗಳ ಹೊರದೆ ಮೆರೆಯುವಂತದ್ದು

ಲಘು-ಗುರು-ಗಣ-ಯತಿ-ಕಾಲಗಳ ಅಂಕೆ ಇಲ್ಲದ್ದು

ಅರ್ಥ-ತತ್ವ-ಮರ್ಮ-ತರ್ಕ-ನಿಗೂಡಗಳ ಶಂಕೆ ಇಲ್ಲದ್ದು

ಜಾತಿ-ಧರ್ಮ-ರಾಜನೀತಿಗಳ ಕೆಣಕುವಂತದ್ದು

ಗುಣ-ರೂಪ-ವಿರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕದಂತದ್ದು

ಹುಟ್ಟು-ಸಾವುಗಳನ್ನು ನೆನೆಯಲೊಲ್ಲದ್ದು 

ಕಷ್ಟ-ಇಷ್ಟಗಳ ಬಯಸದಂತದ್ದು

ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ ಕರಗದಂತದ್ದು

ತೆಗಳಿಕೆಗೆ ಮರುಗದಂತದ್ದು

ಇಂತದ್ದು

ನಾನೂ ಒಂದು ಕವನ ಬರೆಯಬೇಕಿದೆ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ್ದು

- ವಿವೇಕ್ ರಾವ್

ಮನವೇ...

ಮನವೇ...

ಎತ್ತೆತ್ತಲೂ ಇರುವ ಕಡುಗತ್ತಲ ನೋಡಿ
ನಿದಿರೆಯ ಮಡಿಲೇಕೆ ಸೇರುತಿರುವೆ?
ಹಿಡಿಯಲೇ ಬೇಕಿಹುದು ಅರಿವಿನ ದೀವಟಿಗೆ
ಮಲಗಿದ್ದು ಸಾಕಿನ್ನು ಏಳು ಮನವೇ....

ಯಾರೊ ಆಡಿದ ಮಾತ ತಲೆಯಮೆಲೆಯೇ ಹೊತ್ತು
ನುಡಿಯ ಸುಳಿಯಲದೇಕೆ ಈಸುತಿರುವೆ?
ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯ ಬದುಕ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವುದೇಕೆ?
ಕುಳಿತಿದ್ದು ಸಾಕಿನ್ನು ಏಳು ಮನವೇ....

ನಿಂತ ಕಾನನದಲ್ಲಿ ನೂರಿಹವು ದಾರಿಗಳು
ಮತ್ತೆ ಯಾತರ ಕುರಿತು ಯೋಚಿಸಿರುವೆ?
ಯಾರೋ ತೆರಳಿದ ಹಾದಿ ಹುಡುಕಿ ಕಾಯುತ ಇನ್ನು
ನಿಂತಿದು ಸಾಕಿನ್ನು ಸಾಗು ಮನವೇ...

ಬೈರಾಗಿ

ಬರಿದು ಜೋಳಿಗೆ ಹೊತ್ತು ಅಲೆಯುತಿಹೆ ನಾನು
ಹುಡುಕುತಲಿ ಹುಸಿಯಿರದ ನಗೆಯೊಂದನು

ತುಟಿಯ ಅಂಚುಗಳೆರೆಡ ಕೊಂಚ ಮೇಲಕೆ ಎತ್ತಿ
ಯಾರು ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ಮೆಲ್ಲ ಕೊಕ್ಕೆಗೆ ಮೆತ್ತಿ
ನಡೆಯುತಿಹರೊಂದೊಂದು ತೊಗಲ ಹೊತ್ತು
ಮರೆಸಿ ನಗೆಗೂ ತನ್ನ ಅಸಲಿಯತ್ತು

ಕಣ್ಣು ಕಾಣದೆ ಇರುವ ಕಪ್ಪಿಟ್ಟ ಇರುಳಿನಲೂ
ಎಲ್ಲ ಮಲಗಿಹರವರ ನಕಲಿತನ ಹೊದ್ದು
ತನ್ನತನಕೆಂದೇ ಮೂಡಿದ್ದ ನಗುವಿನಲೂ
ಮೆಲ್ಲ ಸೇರಿದೆ ಏಕೋ ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಸದ್ದು

ಒಂದು ಅಗುಳಿಲ್ಲದೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿಹೆ ನಾನು
ಮತ್ತೆ ಬೇರೊಂದು ಮನ-ಮನೆಯ ಹುಡುಕಿ
ಇಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದ ಮೇಲೆ ಸಿಗದೆ ಹೋಗುವುದೇನು
ಹೆಕ್ಕಿ ತೆಗೆಯುವೆ ಎಲ್ಲ ಮನವನ್ನು ಕೆದಕಿ

ಕವನ

ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನನ್ನದೇ ಹಳೆಯ ಕವನ
ಹಳೆಯ ಹುಡುಗಿಯ ಕಂಗಳಲೆ ಅವಿತಿತ್ತು
ಕುಳಿತಿದ್ದೆ ಖಾಲಿಗೊಳಿಸಲು ನನ್ನ ಮನ
ನೆನಪ ವಿಂಗಡಿಸುತಲೊಂದು ಬದಿಯಲಿಟ್ಟು

ತೆಗೆದು ಹಾಕಿದ ಮೇಲೂ ಮತ್ತೆ ಹೆಚ್ಚಿದೆ
ಮನದ ಕಮಾನೊಂದು ಭಾರೀ ಗುಜರಿ
ಬಿಡದೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಹುದೂರ ಎಸೆದೆ
ತಿರುಗಿಡೊಡನೆಯೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಹಾಜರಿ

ಅತಿಕಷ್ಟದಿಂದ ನುಳುಪುಗೊಳಿಸಿದ ಮನದಿ
ಕುಳಿತಿರುವೆ ಒಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರನಿಟ್ಟು
ಖಾಲಿಹಾಳೆಯಿದೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿರದೆ ತೆರೆದೆ
ರಾಶಿಯಾಗಿದೆ ನೆನಪು ಕರುಣೆ ಬಿಟ್ಟು

ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹ

ಮೊನ್ನೆ ತಾನಾಡಿದ್ದ ಮಣ್ಣ ಗೊಂಬೆಯ ಮದುವೆ
ನೆನೆಯುತ್ತಲಿದೆಯೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಮನಸು
ಅವಳಿಗೆ ಇಂದೇ ಮದುವೆ
ತುಂಬಿಲ್ಲವಿನ್ನೂ ಹದಿ-ಹರೆಯ ವಯಸು

ಅಚ್ಚ ಹಸುರಿನ ಸೀರೆ,ಅಮ್ಮ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಒಡವೆ
ಮೆಲ್ಲನೇರುತಿದೆ ಒಡಲ ಸಿಂಗರಿಸಲು
ಎಲ್ಲವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಣ್ಣ ಗೊಂಬೆಯ ತರವೆ
ಮತ್ತಾರೂ ಸಿಗರೇನು ಅವಳ ಬದಲು

ಇದುವರೆಗೂ ಆಡಿದ್ದ ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ ಚೆಪ್ಪರ
ಸುತ್ತಲಿಹ ನೆಂಟರಲಿ ಏನೋ ಬಿಮ್ಮು
ಒರೆಸಿದ ಕಂಬನಿಗೆ ಅಮ್ಮ ಕೊಡಳುತ್ತರ
ಅಪ್ಪನಲೇಕೊ ಎಂದಿರದ ಹಮ್ಮು

ಕುಳಿತಿಲ್ಲವಿಲ್ಲಿ ರಾಜಕುಮಾರ ಅವಳ ಗೊಂಬೆಯ ಹಾಗೆ
ಯಾರ ಕೇಳಬೇಕೀಗ ಉತ್ತರಿಸಲು
ಎದುರ ಹೋಮದ ಉರಿಯು ಬಾಳ ತಾಗಿದೆ ಹೀಗೆ
ಕಣ್ಣೀರೆ ಗತಿ ಇನ್ನು ಸಂತೈಸಲು

ಸೆಳೆತ

ಮತ್ತೆ ಬಾರೆಲೆ ಸಮಯ ನಿನಗೆ ಕಾದಿಹೆ ನಾನು
ಹಿಂದೆ ತಿರುಗದ ನಿನ್ನ ಬಿಂಕವೇನು

ಜಾರಿಬಿಡುತಿಹೆ ನೀನು ನಾನು ಅರಿಯದ ಹಾಗೆ
ಕೈ ಚಾಚಿ ಕಾಯುತಿಹೆ ಕಾಣದೇನು?
ಕಣ್ಣ ಎದುರಿಗೆ ಮೆಲ್ಲ ಕಾಣೆಯಾಗಿಹೆ ಹೇಗೆ
ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಹೋದ ಪರಿಯದೇನು?

ಅರಿಯದಂತೆಯೇ ಸೆಳೆದು, ಮಂಕು ಬೂದಿಯ ಬಳಿದು
ಎಲ್ಲರನು ಎಳೆಯುತಿಹೆ ಎತ್ತ ಕಡೆಗೆ
ನಿಮಿಷ-ನಿಮಿಷವು ಸರಿದು, ನಿನ್ನ ಒನಪಿಗೆ ಬಿದ್ದು
ದಿನ ಮೆಲ್ಲ ಸಾಯುತಿದೆ ನಿನ್ನ ಬಲೆಗೆ

ಆಗಿಬಿಡಲೇಳೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ಪ್ರಳಯ

ಆಗಿಬಿಡಲೇಳೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ಪ್ರಳಯ
ಮರುಹುಟ್ಟ ಪಡೆಯಲಿ ಮಹದಾಶಯ

ಮಡುಗಟ್ಟಿ ಹೋದಂತ ಕಣ್ಣೀರ ತೊಳೆದು
ಮರಗಟ್ಟಿ ಹೋದಂತ ಭಾವನೆಯ ಕಡಿದು
ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ ಕುಳಿತ ನೆನಪೆಲ್ಲ ಕಳೆದು
ಮನವ ಕಲಕಲು ಕಾದ ನೆಪವೆಲ್ಲ ಸೆಳೆದು
         ಸಾಗಿಬಿಡಲೇಳೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ಪ್ರಳಯ


ಕಾಲ ಕಾಲಕು ನಡೆದ ಕಾಳಗವು ಕರಗಿ
ರುಧಿರಹಾಸಿನ ಮೇಲ ದ್ವೇಷವದು ಮುಳುಗಿ
ಮಣ್ಣ ಮಡಿಲಿನ ಮಗನ ಬವಣೆಯದು ಸೊರಗಿ
ಬರಿಮಾತ ಹೂಡಿಕೆಯ  ತೊಗಲೆಲ್ಲ ತೊಲಗಿ
         ಆಗಿಬಿಡಲೇಳೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ಪ್ರಳಯ